نوروزانه؛ بهار زيبا و تحول جان

همانگونه كه انسان ماهيت خود را تغيير داده است ، از خداوند متعال نيز دعا مي كند تا روح خود را به سمت بهتر تغيير دهد. اما اگر طبيعت با برابري كلامي و بهار دگرگون شود ، روح انسان مي تواند در هر زمان به ذات الهي برگردد و بهار شود.

فطرت الهي
زيبايي دوستي ، عبادت و مهرباني ذاتي هر انساني است. غرايز يافت نمي شود ، اما طبيعي است و روح انسان با آنها آرام مي گيرد و در واقع رشد و پرورش و ايجاد تنوع براي انسان امكان پذير است. همه چيز در طبيعت براي روح تسكين دهنده است. به عبارت ديگر ، روح توسط طبيعت سيراب و بيدار مي شود.

زيبايي دوستي
اگر زيبايي دوستي طبيعي است ، چنين است؛ و خداوند متعال منبع كامل زيبايي و زيبايي كامل است؛ هر زيبايي “شادي” را به روح وارد مي كند. وجد الهام ساخت و ساز و شادي دروني است. اين خوشبختي را مي توان به “بهجت” ترجمه كرد كه نوعي اعتماد به نفس و آرامش دروني است.
لذت روح در امور و حالات روح حاصل مي شود. و اين موارد و شرايط ، حالات و رفتارهايي است كه با ماهيت دوستي هماهنگ است. يعني زيبايي ها براي روح جذاب هستند.
البته گاهي اوقات چشمك زدن جايگزين زيبايي اصلي مي شود. در اين ميان ، توانايي تشخيص زيبايي طبيعي و زيبايي درخشان بهجت واقعاً “خرد” است و بايد مراقب بود كه پوسته خوشبختي در زبان ما باقي نماند. روي تابلو مي ماند و وجود ندارد ، مي رسد.
در افق و روح آرام باشيد ، طبيعت را ببينيد ، كلمات را زينت دهيد ، دعا كنيد ، عبادت كنيد ، براي پيدايش وجود زمزمه كنيد ، جادو را درك كنيد ، شخصيت را زينت دهيد ، دوست داشته باشيد ، دوست داشته باشيد ، مهربان باشيد ، به دلسوزي نگاه كنيد ، مكان و صدها زيبايي و انسان ديگر را آراسته كنيد. رفتار مربوط به زيبايي شناسي ؛ اين يكي از نمونه هاي زيبايي طبيعت است و مايه خوشبختي روح است.
بر اين اساس ، تكامل زندگي از دو جنبه صورت مي گيرد. “بازگشت” و “مراقبت”. بازگشت به طبيعت و مراقبت الهي.